Πριν λίγο καιρό ένας ποιμένας μας τηλεφώνησε, πολύ ταραγμένος. Είπε ότι κηρύττει στην εκκλησία του αγιότητα και σταυρωμένη ζωή και φαινόταν να έχει μια ειλικρινή καρδιά που νοιάζεται για το ποίμνιό του. Όμως μερικά μέλη της συνάθροισής του, αφού παρακολούθησαν κάποιο είδος ειδικού σεμιναρίου, ήθελαν να φύγουν από την συνάθροιση.

Του είπαν: «Ο Θεός μας έφερε σε μια νέα αποκάλυψη που άλλαξε τις ζωές μας. Ακούσαμε πράγματα που δεν τα είχαμε ξανακούσει. Νομίζαμε ότι ήμασταν σωσμένοι, αλλά τώρα  ξέρουμε ότι δεν ήμασταν. Ό,τι πιστεύαμε για τα τέλη των καιρών ήταν λάθος. Βρήκαμε καινούργιες αλήθειες.

Ποιμένα, εσύ και η εκκλησία σου είσαστε σε λάθος δρόμο. Οι άνθρωποί σου δεν είναι καν σωσμένοι. Νομίζεις ότι κηρύττεις αγιότητα αλλά εμείς ανακαλύψαμε τι είναι η πραγματική αγιότητα. Βρήκαμε κάτι νέο».

 Σήμερα αυτό το γκρουπ ανθρώπων δεν πηγαίνει σε καμιά εκκλησία γιατί δεν μπορούν να βρουν κάποια που να τους πάει σε «πιο βαθιά νερά». Αντί γι’ αυτό «τρέφονται» με κασέτες.

Ο ποιμένας τους μου είπε κάτι που ακούω να γίνεται σε εκκλησίες σε όλο το έθνος μας. Ρώτησε: «Τι συμβαίνει; Υπάρχουν τόσες νέες περίεργες θεωρίες, τόσοι δάσκαλοι με ‘νέα αποκάλυψη’.  Και όλοι φαίνονται να έχουν έναν αριθμό εδαφίων για να στηριχθούν. Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τι προέρχεται από τον Θεό και τι από τον σατανά, τι είναι ανοησία και τι δικαιοσύνη. Οι άνθρωποί μας βρίσκονται σε σύγχυση».

Είχε τόσο δίκιο! Νέες θεωρίες, νέες αποκαλύψεις, νέα ευαγγέλια ξεφυτρώνουν σχεδόν καθημερινά. Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Η Αγία Γραφή μάς προειδοποιεί καθαρά ότι στους έσχατους καιρούς θα εμφανιστούν παράξενα δόγματα, που θα συστήνουν έναν άλλο Ιησού, ένα άλλο Πνεύμα, ένα άλλο Ευαγγέλιο!

Ο απόστολος Παύλος συγκάλεσε τους πρεσβύτερους της εκκλησίας της Εφέσου και τα τελευταία του λόγια σ’ αυτούς τους αγαπητούς αγίους ήταν: «Εγώ ξέρω ότι θα εισέλθουν  σε εσάς μετά την αναχώρησή μου λύκοι άγριοι, που δεν θα φείδονται το ποίμνιο, και από εσάς τους ίδιους θα σηκωθούν άντρες μιλώντας διεστραμμένα, για να αποσπούν τους μαθητές πίσω τους» (Πράξεις 20:29-30).

Όλο το διάστημα που ο Παύλος υπηρετούσε τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει, είχε μέσα του ένα φόβο, που θα διαρκούσε μέχρι την ημέρα του θανάτου του. Είναι ένας φόβος που κάθε αληθινός ποιμένας πρέπει να έχει μέσα του, και που ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό του Παύλου: «Γι’ αυτό αγρυπνείτε, και να θυμάστε ότι  για τρία έτη, νύχτα και ημέρα, δεν έπαψα με δάκρυα να νουθετώ κάθε έναν ξεχωριστά» (Πράξεις 20:31). Ήταν ο φόβος των ψευδοδιδασκάλων, που θα έρχονταν για να εξαπατήσουν.

Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «… σας ζηλεύω με ζηλοτυπία Θεού» (Β΄ Κορ. 11:2).

Όμως δεν μιλούσε για κάποιον που θα ερχόταν να κλέψει τα πρόβατά του. Δεν είπε, «Ε, αυτά τα πρόβατα είναι δικά μου! Είμαι ο δάσκαλός τους, είναι κάτω από την εξουσία μου».  Όχι, μάλλον ο Παύλος αγανακτούσε καθώς σκέφτονταν ότι κάποιος δάσκαλος θα έμπαινε ανάμεσα στους μαθητές και στην αφιέρωσή τους προς τον Ιησού: «επειδή σας αρραβώνιασα με έναν άνδρα, για να σας παρουσιάσω σαν αγνή παρθένα στον Χριστό» (εδάφιο 2).

Ο Παύλος έλεγε ότι είχε ένα προορισμό, ένα σκοπό, μια επιθυμία, και είναι η ίδια επιθυμία που πρέπει να έχουν όλοι οι αληθινοί ποιμένες. Να σταθούν μπροστά στο βήμα του Χριστού και να παρουσιάσουν κάθε πνευματικό παιδί σ’ Εκείνον καθαρό, άμεμπτο, άγιο και δίκαιο, ριζωμένο και θεμελιωμένο στον Λόγο. Είναι να τους δει να στέκονται μπροστά στον θρόνο Του με βεβαιότητα, γνωρίζοντας ότι τους έχει διδάξει όλη τη βουλή του Θεού,…ότι δεν κλυδωνίζονταν από κάθε άνεμο και κύμα διδασκαλίας, δεν πλανιόνταν από δαιμονικές διδασκαλίες….ότι πέρασαν μέσα από κάθε δοκιμασία και αγωνία έχοντας τον Λόγο του Θεού κρυμμένο στις καρδιές τους.

Αγαπητοί, η μεγαλύτερή μου χαρά στη δόξα –μαζί με τον Παύλο και κάθε πραγματικό υπηρέτη του Θεού- θα είναι να ακούσω το όνομα καθενός από εσάς να καλείται από τον Κύριο, να σας δω να στέκεστε μπροστά Του πλημμυρισμένοι με λατρεία και ταπείνωση και να Τον ακούσω να σας λέει: «Εύγε καλέ και πιστέ υπηρέτη».

Αυτή είναι αληθινά η μοναδική επιθυμία της καρδιάς μου. Και γι’ αυτό είναι που κηρύττω με φωτιά και ζήλο.  Αν ο Παύλος ζούσε σήμερα και κήρυττε από τον άμβωνα της εκκλησίας μας, θα μας έλεγε το ίδιο πράγμα με δάκρυα κάθε φορά που μιλούσε:«Προσέχετε! Μια επιδρομή έρχεται! Ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοδιδασκαλίες θα σας βομβαρδίζουν απ’ όλες τις μεριές. Θα σας συστήνουν έναν άλλο Χριστό. Δεν θα προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα, αλλά από άλλο πνεύμα. Και δεν θα είναι το αληθινό ευαγγέλιο - θα είναι ένα άλλο».

Ο Παύλος ομολόγησε ένα φόβο που είχε για εκείνους: «Φοβάμαι όμως, μήπως, όπως ο όφης εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του, έτσι φθαρούν τα διανοήματά σας από την απλότητα και την αγνότητα που είναι στον Χριστό» (Β΄ Κορ. 11:3). Ήξερε ότι οι Κορίνθιοι ήταν ιδιαίτερα ευάλωτοι σε ψεύτικες διδασκαλίες. Αυτός έλεγε: «Είστε πολύ ανοιχτοί, πολύ πρόθυμοι, πολύ ανυπόμονοι ν’ ακούσετε κάτι καινούριο».

Πολύ συχνά, ένας καλοπροαίρετος σταθερός Χριστιανός, θα μου δώσει μια κασέτα, λέγοντας: «Πρέπει ν’ ακούσεις αυτόν τον δάσκαλο. Το μήνυμά του είναι απίστευτα δυνατό. Όλοι μιλάνε γι’ αυτό!» Έτσι, το ακούω. Και ακούγεται αρκετά καλό, χρισμένο, νέο και φρέσκο. Αλλά μετά το Πνεύμα αρχίζει να ταράσσεται μέσα μου.

Σας έχει συμβεί ποτέ αυτό; Καθώς ακούτε, αισθάνεστε μια ανησυχία. Έτσι περιμένετε ακούγοντας. Λέτε, «Δεν ακούω τίποτα λάθος ακόμα, αλλά κάτι δεν πηγαίνει καλά». Και αν συνεχίσετε με αυτό, νάτο ξαφνικά το λάθος. Χονδροειδές, ξεκάθαρο λάθος-φοβερή αίρεση! Αντιγραφικές ερμηνείες, παράδοξα όνειρα, ανθρώπινες ιδέες, παρουσιάζονται σαν ένα μυστήριο που αποκαλύφθηκε. Αλλά δεν συμβαδίζουν με τον Λόγο του Θεού.

Ο Παύλος θαύμαζε πόσο εύκολα μερικοί  Γαλάτες ταλαντεύονταν: «Θαυμάζω γιατί έτσι γρήγορα  μετατίθεστε από εκείνον που σας κάλεσε με τη χάρη του Χριστού, σε άλλο ευαγγέλιο, που δεν είναι άλλο, παρά είναι μερικοί που σας ταράζουν και θέλουν να διαστρέψουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Αλλά και αν εμείς ή  άγγελος από τον ουρανό  σας ευαγγελίζει άλλο εκτός από αυτό που σας ευαγγελίσαμε, ας είναι ανάθεμα» (Γαλάτες 1:6-8).

Ο Παύλος ήταν σαν να τους έλεγε: «Μην είστε τόσο ευγενικοί, τόσο αρχοντικοί με αυτό. Αν δεν είναι το ευαγγέλιο που ακούσατε από εμένα, δεν είναι από τον Θεό. Είναι καταραμένο, σάπιο, θανατηφόρο. Τα πράγματα είναι σοβαρά και θα έχετε προβλήματα, αν μπλεχτείτε μ’ αυτό. Γι’ αυτό, μην το παίρνετε ελαφρά. Μην το ανέχεστε και μην είστε καλοί μαζί του. Ας είναι καταραμένος εκείνος που το κηρύττει!».

Δεν έχει σημασία αν ένας άγγελος εμφανιστεί και σας πει ότι το μήνυμα είναι από τον Θεό. Δεν έχει σημασία, αν εσείς και οι φίλοι σας «διακρίνουν» ότι είναι εντάξει. Η Αγία Γραφή το ξεκαθαρίζει. Αν δεν ευθυγραμμίζεται με το ευαγγέλιο του Παύλου,  προέρχεται από τον Σατανά και είναι «καταραμένο».

---

Πώς θα ξέρουμε λοιπόν ποιο είναι το αληθινό ευαγγέλιο,
και ποιο το καταραμένο;

---

Πρώτ’ απ’ όλα αφήστε με να σας πω ότι ακόμα και οι πιο δαιμονικοί ψευδοδιδάσκαλοι αρχίζουν με προειδοποιήσεις ενάντια στη ψεύτικη διδασκαλία. Δυνατά και αποφασιστικά προειδοποιούν ενάντια στο να πιαστεί κανείς σε κάτι διαφορετικό από τον Χριστό. Σχεδόν κάθε ψευδοδιδάσκαλος που έχω ακούσει, εκφράζεται όσο πιο έντονα μπορεί ενάντια στην ψευδή διδασκαλία, και μετά προχωρεί να κηρύξει αυτό που είναι ψεύδος. Ξοδεύουν πολύ χρόνο πείθοντας τους ακροατές τους ότι αυτοί είναι διαφορετικοί από τούς  ψευδοδιδασκάλους, προετοιμάζοντάς τους έτσι ν’ ακούσουν το μήνυμά τους.

Η διδασκαλία δεν είναι σωστή απλά και μόνο επειδή ο δάσκαλος μοιάζει να είναι άγιος, καλός, ευσεβής και ειλικρινής. Στο πέρασμα της ιστορίας, οι πιο ζημιογόνες αιρέσεις διδάχτηκαν από ανθρώπους που θεωρούνταν καλοί και ειλικρινείς. Αυτό ακριβώς κάνει την ψευδοδιδασκαλία ακόμα πιο επικίνδυνη. Πολλές φορές κάποιος χριστιανός μου έλεγε: «Μα είναι τόσο καλός άνθρωπος, τόσο σοβαρός, ειλικρινής και αγαπητός!». Πραγματικά, ένας χριστοκεντρικός δάσκαλος θα είναι άγιος, σοβαρός και ειλικρινής, αλλά και οι διαβολικοί «άγγελοι φωτός» θα φαίνονται επίσης το ίδιο. Θα έρχονται σαν απεσταλμένοι της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της αποκάλυψης.

Ο Παύλος λέει ότι ο Σατανάς προσπαθεί να μας εξαπατήσει, όπως ακριβώς εξαπάτησε την Εύα στον κήπο. Χρησιμοποιεί την ίδια πανουργία και το ίδιο τέχνασμα: «Φοβάμαι όμως μήπως, όπως ο όφης εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του, έτσι φθαρούν τα διανοήματά σας» (Β’ Κορ.11:3).

Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Το ψεύτικο ευαγγέλιο που ο Σατανάς σύστησε στην Εύα, είναι το ίδιο ευαγγέλιο που προωθεί σήμερα – και όλα τα ψεύτικα ευαγγέλια έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο Θεός δεν άφησε το σημαντικό αυτό θέμα να είναι αντικείμενο υποθέσεων. Το έκανε ξεκάθαρο, και υπάρχουν απόλυτες ενδείξεις για να προσέξουμε, οι οποίες ξεσκεπάζουν τις ψεύτικες διδασκαλίες:

---

1.    Κάθε διδασκαλία που υπονομεύει τον Φόβο του Θεού,
προέρχεται από τον διάβολο και είναι ανάθεμα.

---

Όλοι οι ψευδοδιδάσκαλοι έχουν κοινό αυτό το μήνυμα: «Χαλάρωσε, ηρέμησε, ο Θεός δεν μπορεί να είναι τόσο αυστηρός. Δεν θα σε πληγώσει. Σε αγαπά. Ένας Θεός αγάπης θέλει να χαίρεσαι τη ζωή». Το κόλπο του εχθρού είναι να σε απομακρύνει από τον γεμάτο δέος, σεβασμό και φόβο ενός άγιου Θεού, που κρίνει την αμαρτία. Όλες οι ψευδοδιδασκαλίες έχουν αυτόν τον σκοπό: να υπονομεύσουν τον φόβο του Θεού μέσα σου.

Μόνο ο δυνατός, απόλυτος φόβος του Θεού κράτησε τον Αδάμ και την Εύα μακριά από την ανυπακοή. Δεν ήταν η αγάπη τους για τον Θεό, ούτε η καθημερινή τους κοινωνία. Ήταν αυτό: «Και ο Κύριος ο Θεός έδωσε προσταγή στον Αδάμ, λέγοντας: Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού όμως, δεν θα φας απ’ αυτό. Επειδή την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε» (Γένεση 2:16-17).

Αλλά ο σατανάς ήρθε με ένα πιο μαλακό μήνυμα: «Σίγουρα δεν θα πεθάνετε»   (3:4). Αυτή ήταν μια ολοκληρωτική διαστρέβλωση της αλήθειας, ένα άλλο ευαγγέλιο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ακριβώς το μήνυμα που η Εύα ήθελε να ακούσει. Βλέπετε, κάτι μέσα της αντιστεκόταν στην εντολή του Θεού. Η απαγόρευση του Κυρίου τής φαινόταν ένας ζυγός, που δεν ήθελε να ανεχτεί.

Ο Σατανάς γνώριζε ότι υπήρχαν αυτά τα αισθήματα στην Εύα και άρχισε αμέσως να υποσκάπτει τον φόβο του Θεού, που είχε μέσα της. «Αλήθεια το είπε αυτό ο Θεός; Ο Θεός δεν είναι έτσι. Έχεις λάθος ιδέα γι’ Αυτόν. Νομίζεις ότι θα σου αρνηθεί γνώση και σοφία, όταν ο ίδιος είναι η Γνώση και η Σοφία; Τι είδους Θεός νομίζεις ότι είναι; Σίγουρα δεν θα πεθάνεις!».

 Ίσως να βρίσκεσαι κάτω από αυστηρό κήρυγμα, που μοιάζει με βαρύ ζυγό. Ίσως να επαναστατείς και να λες, «Δεν μ’ αρέσει». Αλλά μην ξεγελαστείς. Είναι ακριβώς αυτό που σου φέρνει ελευθερία, ειρήνη και χαρά. Όμως ακόμη μέσα σου φωνάζεις: «Δεν μπορώ να υπηρετήσω τον Θεό με αυτόν τον τρόπο! Θέλω ελευθερία!».

Υπάρχει μια διδασκαλία που κυκλοφορεί τελευταία μέσα στη χαρισματική κίνηση, και μιλάει για μια νέα ελευθερία. Λέει: «Έλα να τραγουδήσεις, να φωνάξεις, να χορέψεις και να μιλήσεις σε γλώσσες, και μετά πήγαινε έξω και ζήσε σαν τον διάβολο!». Αυτό δεν είναι ελευθερία, αλλά ο σατανάς που λέει, «Δεν θα πεθάνεις, ο Θεός δεν είναι σκληρός. Είναι πολύ σπλαχνικός, γεμάτος αγάπη». Ο σατανάς βρήκε ένα ευαγγέλιο που ταίριαζε στον σαρκικό πόθο της Εύας, και θα βρει ένα άλλο, που θα ταιριάζει στα αυτιά των ανικανοποίητων και ανυπόμονων Χριστιανών!

Έχω ακούσει για θεοσεβείς και ταπεινούς ποιμένες νέων, που έχουν απολυθεί από τις εκκλησίες τους ή έχουν παραιτηθεί. Κηρύττουν αγιότητα και φόβο Θεού στους εφήβους, αλλά οι άλλοι ποιμένες και οι γονείς παραπονούνται ότι βάζουν σε δεσμά τη νεολαία. «Δεν θέλουμε να κηρύττεις τέτοια πράγματα στα παιδιά μας», λένε. Οι έφηβοι αυτοί – μερικοί από τους οποίους είναι παιδιά κηρύκων– ζουν σε πλήρη ανταρσία. Είναι ασεβείς, κοροϊδεύουν τους γονείς τους, λαχταρούν τις κοσμικές απολαύσεις. Και τα μηνύματα για αγιότητα και φόβο Θεού ταρακουνούν αυτούς τους νέους, γιατί δεν τα έχουν ξανακούσει.

Μεγαλώσαμε μια ολόκληρη γενιά που στερείται ολότελα τον φόβο του Θεού. Ποτέ δεν έμαθαν για την κρίση. Είχαν πάντα ό,τι επιθυμούσαν. «Θέλουμε μουσική ροκ-εντ-ρολ», λένε, και οι γονείς τους σπεύδουν: «Μην τα αναστατώνετε. Φέρτε το ροκ στην εκκλησία και βάλτε του χριστιανικούς στίχους» ή «Αφού έτσι κι αλλιώς θα έχουν σεξουαλικές σχέσεις, τουλάχιστον να τους παρέχουμε προστασία».

Η νεολαία αυτή δεν γνώρισε ποτέ τον φόβο του Θεού, γιατί οι ποιμένες και οι γονείς τής έμαθαν ένα Θεό, που σκοπός Του είναι να ικανοποιεί τις επιθυμίες τους. Πολύ λίγοι νεαροί Χριστιανοί περπατούν σήμερα με αγιότητα. Γιατί; Επειδή οι ποιμένες είναι πολύ αδύναμοι για να κηρύξουν το ευαγγέλιο από τον άμβωνα, και οι γονείς ζουν διπλές ζωές. Και τα παιδιά τους το ξέρουν!

Μερικοί χριστιανοί μου έγραψαν: «Αδελφέ David, κηρύττεις πολύ αυστηρά. Έτσι κηρύττεις πάντοτε στην εκκλησία σου; Οι άνθρωποι στην εκκλησία σου το δέχονται;».

Η απάντησή μου είναι η εξής: Κληθήκαμε να κηρύξουμε τον Λόγο με τέτοια δύναμη και εξουσία, ώστε να παράγει ένα διαρκή φόβο Θεού σε κάθε ακροατή. Εκείνοι που δεν θα εγκαταλείψουν τις αγαπημένες τους αμαρτίες, δεν θα μείνουν, γιατί θα προσβληθούν. Θα αποστρέψουν την ακοή τους από την αλήθεια και θα ψάξουν για δασκάλους, που θα ικανοποιούν τα γούστα τους (δες Β΄ Τιμόθεο 4:1-4).

Ο Λόγος του Θεού λέει: «με τον φόβο του Κυρίου οι άνθρωποι ξεκλίνουν από το κακό» (Παροιμίες 16:6). Αυτό που πιστεύω ότι ένα αληθινό μήνυμα ευαγγελίου πρέπει να παράγει μέσα μας, είναι:

1) Ένα μίσος για την αμαρτία, που δεν θα επιτρέπει καμιά δικαιολογία ή άλλοθι.

2) Μια καταδίκη για κάθε πνευματική τεμπελιά και συμβιβασμό.

3) Μια εσωτερική γνώση ότι ο Θεός δεν θα παραβλέψει τις αμαρτίες μας.

4) Μια πεποίθηση ότι θα θερίσουμε ό,τι σπείραμε.

5) Ένα δίκαιο, άγιο φόβο Θεού.

6) Μια βεβαιότητα ότι ο Θεός θα μας ελευθερώσει από κάθε αμαρτία που μισούμε και αντιστεκόμαστε.

Δεν έχεις ακόμα πειστεί για την ανάγκη να περπατάς με φόβο Θεού; Για να τελειώσει αυτό το θέμα μια και καλή, δες  Ησαΐας 11:1-3. Το κείμενο αυτό προφητεύει για Εκείνον, πάνω στον οποίο θα αναπαυόταν το πνεύμα του Κυρίου. Εκείνον που θα Του δινόταν «πνεύμα γνώσης και φόβου του Κυρίου». Η περικοπή αυτή μιλάει για τον Ιησού! Και αν ο Ιησούς περπατούσε μέσα στον φόβο του Πατέρα, και εύρισκε εκεί ευχαρίστηση, πόσο περισσότερο θα έπρεπε εμείς να βαδίσουμε έτσι!

 
Φυλαχτείτε από κάθε μήνυμα που καταργεί την καταδίκη για την αμαρτία, που παράγει ένα πνεύμα μη αγρύπνιας, που σε καθησυχάζει απαλά και σου ψιθυρίζει: «Όλα είναι μια χαρά!». Όλα αυτά τα ηρεμιστικά είναι ψεύτικο ευαγγέλιο.

---

2.    Φυλαχτείτε από κάθε ευαγγέλιο που σας αποσπά από
την αφοσίωση στον Ιησού Χριστό.

---

Ο Παύλος μάς προειδοποιεί σοβαρά ότι ο σατανάς θα μεταμορφωθεί σε άγγελο φωτός και θα σηκώσει τους δικούς του δασκάλους, που θα μας παριστάνουν τους υπηρέτες της δικαιοσύνης.

Το φως συμβολίζει την αλήθεια, το ευαγγέλιο, την αποκάλυψη. Ο σατανάς θα έρθει χρησιμοποιώντας το αγαπημένο όνομα του Ιησού και θα προσπαθήσει να εξαπατήσει ακόμα και τους εκλεκτούς. «Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι, που μετασχηματίζονται σε αποστόλους Χριστού» (Β΄ Κορινθίους 11:13). Σκεφτείτε μόνο, πόσο τρομερό είναι κάτι τέτοιο! Να αντικρίζεις τις τελευταίες μέρες κάτω από τη δύναμη ψευδαποστόλων, ασπαζόμενος μια διαβολική διδασκαλία, κάτω από τον έλεγχο πνευμάτων ψεύδους!

 Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς θα μπορούσε κάποιος να βρίσκεται κάτω από ένα τέτοιο διεστραμμένο ευαγγέλιο, που ο Παύλος περιγράφει και να μην το ξέρει; Υπάρχει μόνο ένας τρόπος: αν αρνηθεί να εγκαταλείψει τις σαρκικές επιθυμίες και την εγωιστική ζωή, και συνεχίζοντας να περπατά σε κραυγαλέα ανυπακοή. Η σαρκική επιθυμία είναι ο μαγνήτης που έλκει έναν άνθρωπο στους ψευδαποστόλους. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι αν οδηγείσαι από τις επιθυμίες σου, θα βρεθείς κάτω από ψεύτικη διδασκαλία. Είναι αναπόφευκτο, θα σε βρει και θα το βρεις. Και θα είσαι τόσο τυφλός, που δεν θα το ξέρεις.

Τον 18ο αιώνα εμφανίστηκε ένα άλλο ευαγγέλιο, που λεγόταν αντινομιανισμός, που σημαίνει «αντί-νόμος». Το ευαγγέλιο αυτό κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσά μας και είναι δυνατότερο από ποτέ. Υπονομεύει τον φόβο του Θεού, υποστηρίζοντας ότι αφού πίστεψες, μπορείς να αμαρτάνεις και να μην καταδικαστείς ποτέ, επειδή ο Ιησούς τα έχει καλύψει όλα.

Ο Τομπίας Κρισπ ήταν ένας από τους δασκάλους της νέας διδασκαλίας, που «σάρωσε» ιδιαίτερα τη Γερμανία. Οι οπαδοί του χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ιησού σαν ρητό:

«Γίνεται πολύς λόγος για τη χάρη και την εξέταση της καρδιάς, όμως δώσε μου τον Χριστό! Δεν ψάχνω για υποσχέσεις, αλλά για τον Χριστό. Δεν ψάχνω για αφιέρωση, αλλά για τον Χριστό. Μη μου μιλάς για περισυλλογή ή για καθήκον, πες μου για τον Χριστό!».

Ακούγεται σαν καθαρή αφιέρωση στον Χριστό, ένα ευαγγέλιο που επικεντρώνεται στον Ιησού. Όμως ο ίδιος ο Ιησούς μάς λέει ότι «δεν θα μπουν στη βασιλεία Του όλοι όσοι λένε Κύριε, Κύριε». Ούτε όλοι όσοι χρησιμοποιούν συνέχεια το όνομά Του, σημαίνει ότι κηρύττουν το αληθινό ευαγγέλιο.

Η διδασκαλία του αντινομιανισμού ακόμη κηρύττεται σήμερα και η χαρισματική κίνηση έχει παγιδευτεί εντελώς απ’ αυτό.  Ακούστε και το υπόλοιπο αυτής της θεωρίας:

«Ο πιστός μπορεί να είναι σίγουρος για τη συγχώρηση μόλις κάνει μια αμαρτία, ακόμα και πορνεία ή και φόνο. Ο Θεός δεν είναι πια δυσαρεστημένος μαζί του, έστω και αν αυτός αμαρτάνει συχνά. Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που μπορεί να κάνει και να του προξενήσει οποιοδήποτε κακό, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να φοβάται την αμαρτία. Η αμαρτία είναι νεκρή και δεν τρομάζει πια. Αν πούμε στους πιστούς ότι πρέπει να βαδίζουν άγια και να κάνουν καλά έργα, αλλιώς ο Θεός θα θυμώσει μαζί τους, διαστρέφουμε τις Γραφές και λέμε ψέματα. Ο Θεός έχει προσφέρει τα πάντα εν Χριστώ και δεν υπάρχει τίποτα να το φοβόμαστε».

Οι Χριστιανοί που πιστεύουν αυτή τη διδασκαλία, είναι σαν να κάθονται μέσα σ’ ένα σκοτεινό λάκκο, περιμένοντας τον Ιησού. Λένε, «Κύριε, ξέρεις πού είμαι. Αν με αγαπάς, έλα και βγάλε με από δω». Όχι! Η Αγία Γραφή μάς προστάζει να αντιστεκόμαστε στον διάβολο, κι εκείνος θα φύγει από μας!

Έχουμε κάνει τους Χριστιανούς να μοιάζουν μ’ ένα πλήθος από αβοήθητους ανάπηρους, χωρίς καμιά δύναμη ή εξουσία, δεμένους από αμαρτωλές συνήθειες,  περιμένοντας μια θαυματουργική απελευθέρωση. Δεν υπάρχει καμία άγια ταραχή ενάντια στην αμαρτία, κανένας φόβος Θεού.

---

3. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αφιέρωση στον
Χριστό, χωρίς ένα άγιο περπάτημα.

---

Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να κριθούν όλα τα δόγματα: Σε μεταμορφώνει σύμφωνα με την εικόνα του Ιησού Χριστού; Δεν μπορείς να θεωρήσεις ένα ευαγγέλιο καθαρό, απλά και μόνο επειδή ο κήρυκας μιλάει ενάντια στην αμαρτία ή γιατί ο Χριστός αναφέρεται συχνά. Η κίνηση της Νέας Εποχής μιλάει διαρκώς για «το πνεύμα του Χριστού».

Έχω ακούσει διεφθαρμένους κήρυκες να ξεφωνίζουν το όνομα του Ιησού από το μικρόφωνο, φοβίζοντας ενάντια στην ομοφυλοφιλία, τα ναρκωτικά και τις αμαρτίες της κοινωνίας, αλλά όσο πιο πολύ άκουγα, συνειδητοποιούσα ότι αυτός ο άνδρας δεν έχει συντριβεί. Τα μηνύματά του δεν καταδικάζουν. Μιλάει για τις αμαρτίες κάποιου άλλου, όχι για τις δικές του.

Τέτοιοι κήρυκες παίζουν θέατρο, ξεσηκώνοντας ενθουσιασμό. Δεν έχουν πραγματικά καταδικάσει την αμαρτία, ούτε έχουν φλογερή επιθυμία να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την εικόνα του Χριστού. Οι Χριστιανοί αγαπούν να πηγαίνουν σε συναθροίσεις, όπου ακούνε τον κήρυκα να μιλάει για την απουσία της προσευχής στα σχολεία. Ίσως να αναφέρει κάτι για την απληστία μας, την υπερηφάνεια και την πορνεία, αμαρτίες που βρίσκονται στις καρδιές όλων μας. Όμως μετά  έρχονται τα απαλά, καθησυχαστικά λόγια. Και αμέσως μόλις εξασφαλιστεί η εμπιστοσύνη των ακροατών, ο φόβος του Θεού υποσκάπτεται.

Υπάρχει ένα σίγουρο τεστ για το αληθινό κήρυγμα αγιότητας. Βρίσκεται στην Β΄ Τιμόθεο 2:19: «Ας απομακρυνθεί από την αδικία καθένας που ονομάζει το όνομα του Χριστού».

Αισθάνομαι – όπως ο Παύλος πρέπει να αισθανόταν – ένα επιτακτικό κάλεσμα της καρδιάς, να προειδοποιήσω τον λαό του Θεού για το τι έρχεται. Θα γίνουν μεγάλες θεολογικές μάχες στο μέλλον. Όλη η χαρισματική κίνηση θα  χωριστεί σε διαφορετικά στρατόπεδα, που θα τρέχουν πίσω από τις θεωρίες τους, τούς δασκάλους τους, τα βιβλία τους, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για πλάνες και ψευδοπροφητεία. Και όλοι θα πιστεύουν ότι υπερασπίζονται την αλήθεια!

Δεν θα μάχονται τον διάβολο γιατί θα είναι πολύ απασχολημένοι ν’ αποκαλούν ο ένας τον άλλον αιρετικό! Θα είναι ένας καιρός μεγάλης σύγχυσης και οι αμαθείς Χριστιανοί δεν θα ξέρουν ποιον να πιστέψουν.

Αγαπητοί μου, θέλω να πολεμήσω τον πραγματικό εχθρό, που είναι έξω στους δρόμους και μέσα στις καρδιές μας! Δεν θα καθίσω να λογομαχήσω για την προφητεία. Θέλω να σταθώ δίπλα στον αδελφό και την αδελφή που περπατά με φόβο Θεού και η καρδιά του είναι δοσμένη σε άγια αφοσίωση στον Ιησού.

Πρέπει να πάρουμε τα μάτια μας από τούς δασκάλους και τους ευαγγελιστές, και να γίνουμε οι ίδιοι μαθητές του Λόγου. «Φρόντισε να παρουσιάσεις τον εαυτό σου δόκιμο στον Θεό, εργάτη αντρόπιαστο, που ορθοτομεί τον λόγο της αλήθειας» (Β΄ Τιμόθεο 2:15). Μη γυρνάς άσκοπα ψάχνοντας για κάποιον «αναγνωρισμένο» ποιμένα ή ευαγγελιστή. Θα πηγαίνεις από τον ένα στον άλλο, και όλοι θα σε απογοητεύουν, μέχρι που τελικά θα χάσεις την ελπίδα σου. Πάρε τα μάτια σου απ’ όλους τους κήρυκες και ρίξτα στον Ιησού Χριστό!

---

4. Το αληθινό ευαγγέλιο ενδιαφέρεται για την καρδιά σου,
από την οποία προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής.

---

Οι Φαρισαίοι είδαν κάποιον από τους μαθητές του Κυρίου να τρώει ψωμί με άπλυτα χέρια και ανακάλυψαν λάθος. Μάρκος 7:2-3: «Γιατί οι Φαρισαίοι και όλοι οι Ιουδαίοι αν δε νίψουν τα χέρια με πυγμή, δεν τρώνε, κρατώντας την παράδοση των πρεσβυτέρων».

Οι άνθρωποι αυτοί ρώτησαν τον Ιησού, γιατί οι μαθητές Του δεν περπατούσαν σ’ αυτό το είδος της «αγιότητας». Η δική τους όμως ήταν μόνο μια τελετουργική παράδοση. Ήταν εντελώς εξωτερική, έχοντας να κάνει μόνο με πράξεις της σάρκας. Ο Ιησούς τούς απάντησε: «Καλά προφήτεψε ο Ησαΐας για σας τους υποκριτές, όπως είναι γραμμένο: Ο λαός αυτός με τιμάει με τα χείλη, η καρδιά τους όμως απέχει μακριά από μένα» (Μάρκος 7:6). Στην ουσία τούς έλεγε: «Οι διδασκαλίες σας είναι όλες μάταιες. Δεν αλλάζουν την καρδιά σας. Είναι επιδείξεις, λόγια, ψεύτικα έργα».

Είναι σαν να μας λέει σήμερα: «Εάν ένα ευαγγέλιο δεν σου δίνει τίποτα περισσότερο από υπηρεσία στα λόγια, και δεν ασχολείται με την καρδιά, μη χάνεις τον χρόνο σου μ’ αυτό. Η αληθινή διδασκαλία πρέπει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της καρδιάς». Ο Ιησούς εκθέτει το πρόβλημα με όλα τα ψεύτικα ευαγγέλια: δεν φτάνουν μέχρι σ’ αυτό που μολύνει τον άνθρωπο. Δεν καταδικάζουν, δεν αλλάζουν την καρδιά. Προσφέρουν μια μορφή ευσέβειας και αγιότητας, χωρίς καρδιά. «Αλλά εκείνα που βγαίνουν από το στόμα,  εξέρχονται από την καρδιά, κι εκείνα κάνουν ακάθαρτο τον άνθρωπο» (Ματθαίος 15:18).

Ο Παύλος είπε: «Και τις νεανικές επιθυμίες απόφευγε, και επιδίωκε δικαιοσύνη, πίστη, αγάπη, ειρήνη μαζί μ’ εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο μέσα από καθαρή καρδιά» (Β’ Τιμ.2:22). Μην μου λες για τα θαύματα που γίνονται στην εκκλησία σου, για τη δοξολογία και τη λατρεία ή για το πόσο καλά κηρύττει ο ποιμένας. Όχι.  Πες μου για έναν λαό που επικαλείται τον Θεό μέσα από μια καθαρή καρδιά. Πες μου ότι αν και δεν έχουν φτάσει ακόμα, έχουν μπει σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Επιτρέπουν στον Θεό να ερευνά και να δοκιμάζει τις καρδιές τους και να ξεσκεπάζει τις αμαρτωλές τους συνήθειες.

Αυτό είναι το αληθινό ευαγγέλιο του Ιησού. Είναι ένα ευαγγέλιο που καταδικάζει την καρδιά, ασχολείται μ’ αυτήν και την αλλάζει. Είναι αυτό το ευαγγέλιο που σου έχει κηρυχτεί; Που σου καταδικάζει αυτές τις εσωτερικές κρυμμένες αμαρτίες; Τις πονηρές σκέψεις; Την πορνεία; Την εκτός γάμου συνουσία; Τον φόνο; Την κλεψιά; Την απληστία; Την κακία; Την υπερηφάνεια; Την ανοησία;

Μετάφραση: Μανώλης Καλομοίρης

--- 
Used with permission granted by World Challenge, P. O. Box 260, Lindale, TX 75771, USA.